Politiek Discussie Forum: Bekijk onderwerp

Onlangs gekocht: Het Duitse meisje.
Roman gebaseerd op een ware gebeurtenis.
Maakte diepe indruk op mij.
Want het ging over een schip waar de joden werden vervoerd omdat ze niet meer welkom waren in (nazi) Duitsland.

Geen enkel land wilde deze bootvluchtelingen opnemen.
https://www.youtube.com/watch?v=CaiU9YJmod0
No One Wanted Us The Tragic Voyage of the SS St. Louis

Disclaimer: Ik wil dus niemand een schuldgevoel aanpraten, ik wil wel graag weten wat de 'fatsoenlijke, hardwerkende' mensen bezielden.

Rolling Eyes

Wat leest de Weerwoorder vandaag?
De kortingsbonnen, of andere geldbesparende spam, of leest de Weerwoorder ook nog steeds boeken die hem aan het denken zetten?

Weerwoorders lezen dus blijkbaar niet? Shock

Bij mij is het plezier in lezen compleet vergald op de middelbare school Jip.

Dikke boekenlijsten moesten persé afgewerkt worden en van die boeken moesten boekverslagen geschreven worden. En die verhalen spraken de jeugd absoluut niet aan. De Aanslag. Turks Fruit. Een vlucht regenwulpen. Kort Amerikaans.

Allemaal boeken waar je als 16 jarige totaal niet op zit te wachten.

Tot mijn 12e las ik nog wel eens een boek. Uit eigen beweging. Snuf de Hond, of de avonturen van de Kameleon. Dat waren boeken waar ik me nog enigszins in kon vinden als kind.

Na mijn 17e heb ik nooit meer een boek gelezen. Ik ontdekte dat er veel betere verhaal en vertelvormen waren, zoals films. Via lezen komt de informatie veel te traag tot mij, en dus verlies ik altijd mijn concentratie. Zeker wanneer de schrijver uitgebreid de omgeving gaat beschrijven:

'Ik kwam in een kamer. In de kamer stond een bureau. Op het bureau lag een bruin boek, stoffig, versleten, met daarnaast een half glas cognac en in de asbak een sigaar waarvan je nog kon ruiken dat deze net gebrand had. Een geur van Cubaanse tabaksbladeren die me deed denken aan de kamer van de oude schooldirecteur, waar ik te veel tijd had doorbracht als ik weer eens uit de les gestuurd was.

In de hoek van de kamer zat een meisje, in de lente van haar leven, benen gekruist en een fascinerend gezicht. Onder haar dikke lippen bevond zich een soort windstiltegebied wat ik met enige turbulentie zou willen kussen. De grote blauwe ogen leken op knikkers in een glazen aquarium. Vragend, ondeugend, maar tegelijkertijd zowel vrolijk als verdrietig.'

Ik hou dus niet van dit soort teksten. Ik vind het pompeus. Bovendien ben ik visueel en auditief ingesteld. Ik hou ervan als alle zintuigen geprikkeld worden, dan heb je een veel fijnere ervaring.

Maar goed, ik begrijp best dat het voor iedereen anders is. Maar voor mij is lezen door de boekenlijsten op school voorgoed verpest.

Prima, Cliff. Ik ga echt niet proberen jou te bekeren om meer te gaan lezen. Dat jij hierdoor een hele hoop mist, is jouw probleem.
Wel jammer dat jij iemand blijkt te zijn die deze zaken liever in hapklare brokken krijgt opgediend ipv er zelf wat moeite en energie in te steken.
Ik herken je verhaal, ook ik had een bloedhekel aan het 'Nederlands' op school. Het was saai, zielloos en ongeïnspireerd.
Mijn vader was een ongelooflijke hork in veel opzichten, maar hij heeft mij en mijn broertje wel de liefde voor lezen bijgebracht.
Hij stouwde zijn huis liever vol met boeken dan met kinderen.
Lezen, lezen, lezen, dat was zijn motto.

Wat dan ook. De man was in zijn vrije tijd altijd bezig met lezen of op zoek naar boeken in winkels, rommelmarkten enz.
Hij had een hele rits boeken van Walt Disney over natuur. Beren, bijen, woestijnen, bloemen, grassoorten, vissen, de eerste mensen en ga zo maar door.
Ook boeken over oorlogen, medische wetenschap, mode, filosofie, nou ja, je kunt het zo gek niet bedenken of pa had het.
En hij vond dat wij ook zoveel mogelijk moesten lezen.

En pa deed dat heel goed. Hij wist feilloos de boeken te vinden die bij ons niveau pasten.
Wij begonnen dus met Jan Piederiet, Pinkeltje, Wipneus en Pim. Niet te vergeten alle sprookjesboeken. Grimm dus en Andersen.
Later kwamen daar boeken bij zoals Arendsoog, Old Shatterhand, Joop ter Heul, de serie van Anneke Bloemen, Jules Verne, scheepsjongens van Bontekoe, Pietje Bell, Ciske de Rat, Pipi Langkous, Alice in Wonderland, Niels Holgerson, Beekman en Beekman, Peter Pan, Little women, De negerhut van Oom Tom, enfin de lijst is eindeloos.Vergeet ik bijna te vermelden dat pa ons ook onderwees in gedichten en toneelstukken. Dus we kregen ook nog eens Sheekspier, Vondel en Baudelaire voor onze melktandjes.
Kortom, ik ben pa dankbaar dat hij zoveel moeite nam om onze hersens te stimuleren.

Over jouw citaat: Er zijn inderdaad schrijvers die pompeus of bombastisch overkomen. Maar er zijn ook schrijvers die schilderen met woorden.
En ik ben blij dat ik (dankzij pa) dat onderscheid kan zien. Voorbeeld: Louis Couperus. Voor de analfabeet lijkt dit een hoop woorden die nergens over gaan, maar Louis gebruikt de Nederlandse taal hier als een echte meester. Jij zou moeten beginnen met boeken van Kees van Kooten en Godfried Bomans.
Deze schrijvers halen grapjes uit met de Nederlandse taal zonder banaliteiten en schuttingtaal, daarmee bewijzen deze twee meesters dat de Nederlandse taal een prachtig gereedschap kan zijn. Jammer dat ik dit niveau nooit heb bereikt. Embarassed

Boeken die ik jou aan zou kunnen bevelen: Alles van Dan Brown, deze boeken lezen als een trein, je hoeft niet zelf na te denken, alles wordt voor de lezer uitgelegd. De Milleniumtrilogie lijkt me ook wel geschikt voor jou. Veel actie, weinig beschrijvende taal.
Best wel jammer dat je jezelf zo tekort doet. Want lezen maakt een mens rijker. In intellectueel opzicht.
Maar goed, als jij tevreden bent met jezelf zoals je nu bent, wie ben ik om dat te willen veranderen?
Bovendien heb ik ook wel wat belangrijkers te doen.

Wat ik nu aan het lezen ben? Ik herlees nu 'De schaduw van de wind' van Carlos Ruiz Zafón.
Waar gaat het over? Het gaat over boeken. Razz

Weliswaar in de Nederlandse vertaling.

Ik lees heel veel. Nu "Russia and the Russians" van Geoffrey Hosking, dikke pil over de gechiedenis en ook een stukje prehistorie van Rusland van 0 tot 2.000. Taai, maar interessant. Ik ben nu aangeland in de periode waarin het russische nationalisme vorm krijgt: 1860 tot 1880. Hoe dat enerzijds leidde tot succesvolle assimilatie van westsiberische volkeren, waaronder ook turkssprekende en overwegend islamitische Tartaren, doch anderzijds juist terzelfdertijd het Oekraïense nationalisme aanwakkerde, hoewel Oekraïne juist ethnisch en qua taal zeer dicht bij Rusland staat. Geeft een prachtig inzicht over hoe nationale identiteiten ontstaan. Geeft ook duidelijk inzicht in het soort leiderschappen die het land stabiliteit en welvaart brachten: zonder uitzondering krachtige autocraten die voeling hadden en hielden met de gewone rus van de Mir (bijzonder woord, Mir betekent zowel wereld als gemeenschap)
die nooit de hechte dorps en streekgemeenschappen ontgroeide en cultureel sterk collectivistisch bleef. Iván IV was minder verschrikkelijk dan zijn bijnaam doet vermoeden: hij was diepgelovig, en zag zichzelf idealiter als rechtvaardige en liefhebbende daarom ook juist strenge Vader des Vaderlands, hij eindigde zijn leven als kloosterling. Maar okee zijn strafexpedities tegen de verschillende tartaarse volkeren logen er niet om, maar die waren zelf minstens net zo wreed tegenover vijanden.

Nog steeds bezig met "Felicidad sólida" over geluk. Waarom sommige volkeren gelukkiger zijn dan andere, waarom uitdagingen in het leven een voorwaarde zijn voor geluk, en toebehoren met weinig geld (maar voldoende voor basisbehoeften) meer geluk brengt dan eenzaamheid met veel geld. En nog veel meer . Van Ricardo Capponi. Omdat dit boek ook nogal gaat over neurologische processen, pak ik er zo nu en dan "Wij zijn ons Brein" van Dick Swaab er bij, waar ik dan ook weer in blijf hangen.

Ik ben een wat chaotisch lezer, maar pak meestal de draad snel weer op.

Over een tijd dat Noord Europa werd binnengevallen door barbaren, die de inheemse volkeren uitmoordde wanneer ze niet in hun imperiale God/Keizer geloofden en tot slaven maakte.

" Das Christentum ist eine Sklaven Religion " (Nietzsche)
http://www.ursulahomann.de/NietzscheUndDasChristentum/komplett.html

Dit boek las ik op de lagere school. En dat gebeurd in het kader om ons te leren dat slavernij verkeerd was.

Wereldberoemd boek over slavernij en rascisme.

Ik heb duizenden boeken gelezen over een verscheidenheid aan onderwerpen. Zeer veel geschiedenis literatuur, paleoantropologie, archeologie geologie, populaire wetenschap.(ik moet het tenslotte ook snappen)
In mijn leestijd las ik een boek als Jungle van den Hartog, in een dag uit.
Ik schreef en tijdje verhalen, dan las ik eerst en boek van Jack Vance om in de stemming te komen. Wat kon die man schrijven.
Nu ben ik al een tijdje aan de E Books. Eigenlijk lees ik alles wat ik in handen krijg. Zeker nu ik wat ouder wordt. Tot folders toe.
Maar met een paar jaar verschuiven vaak mijn interesse,s. Dan begin ik aan wat nieuws

Vroeger las ik veel van Stephen King. Zijn oude werk is onvoorstelbaar spannend, helaas is hij zichzelf erg gaan herhalen en mijn aandacht voor hem is verflauwd.
Voor wie ervan houdt: De Donkere Toren (zeven delen) is een meesterwerk van King en beslaat meerdere genres tegelijk (fantasy, SF, western). Over een wereld die wezenlijk anders is dan de onze en toch raadselachtig bekend aandoet....
Jack Vance, Tanith Lee, John Wyndham en klassieke schrijvers als Lovecraft en Poe: ik mag het graag lezen.
Tolkiens meesterwerk Lord of the Rings ken ik bijkans uit mijn hoofd, maar sinds de verfilming knap gedaan, dat wel ben ik een beetje "Tolkien moe."

Een waargebeurd (?) Verhaal wil ik jullie niet onthouden: The Long Walk van Slavomir Rawicz uit 1956. Een paar jaar geleden is dit boek nogal matig verfilmd als The Way Back (te zien op netflix)
De door de Sowjets opgepakte Poolse krijgsgevangene Rawicz wordt in 1941 tot 25 jaar dwangarbeid in Siberie veroordeeld. Samen met 6 lotgenoten weet hij te ontsnappen en te voet te vluchten naar India: een tocht van 6400 kilometer dwars door Siberie, Mongolie, de gobi woestijn, Tibet en de Himalaya.
Er is twijfel over het waarheidsgehalte van het boek, niettemin is het zeer aan te bevelen.

Dank u voor de tip. De Witte Hel ga ik zeker lezen. Ik houd van dat soort verhalen.

Ja, ik vond hem ook niet geweldig, maar lachwekkend was hij niet vond ik. Hij week trouwens erg af van het boek. Dat boek kan ik u zeker aanbevelen, vergeet de film.

Ja, die heb ik vroeger ook gelezen. Mooi.

https://www.boekmeter.nl/author/2228

https://www.boekmeter.nl/author/2228