In Absolute zin steeg de criminaliteit 10x. In relatieve zin 7x. hoger in +- 50 jaar. Aldus Peter Wieringa, zo uit mijn blote hoofd.
Langs het tuinpad van mijn vader was het dus wel degelijk een stuk veiliger dan nu.
In die tuinpadtijd sloot niemand zijn woning of schuur af. Nu draai ik mijn deur op slot als ik achter naar de tuin loop. Dat zal ook wel invloed hebben.
Maar hopelijk daalt de criminaliteit ondanks gegoochel met statistieken en cijfers, en de alertheid van landgenoten echt.
Dat zal tijd worden, maar we hebben nog een zeer lange weg te gaan.

Ook als blijkt dat het CBS de boel flescht?

Vijftig jaar geleden hadden we ook nog geen computers, dus
aan internet gerelateerde criminaliteit kwam toen ook niet voor.

De NS is positief en benadrukt de positieve trend, maar de vakbonden zijn ontevreden. Volgens de bonden dalen de cijfers doordat personeel inmiddels niet eens meer de moeite neemt bedreigingen te registreren.

Veel misdrijven worden door CBS niet meegeteld

Misdaadcijfers misleiden

Het aantal misdrijven in Nederland daalt. De juichende koppen naar aanleiding van de jongste CBS-cijfers doen vermoeden dat het steeds veiliger wordt op straat. Maar is dat ook zo?

Het CBS meldde dat het gaat om een daling van de geregistreerde misdaad en in dat woord schuilt de adder onder het gras. Het betekent dat de politie acht procent minder misdrijven registreerde. Niet dat er acht procent minder misdrijven werd gepleegd. Er is een verschil tussen de papieren werkelijkheid en de echte. Er gaapt een gat tussen wat er wordt geregistreerd en wat mensen feitelijk overkomt.

Zo is de politie weliswaar verplicht om een aangifte op te nemen, maar dat gebeurt niet altijd. Ook kunnen slachtoffers om meerdere redenen besluiten om geen aangifte te doen.

Volgens het CBS waren mensen net zo bereid als in voorgaande jaren om aangifte te doen. Dat is een boude bewering die is gebaseerd op gegevens over de mensen die daadwerkelijk naar de politie stapten. Hoeveel mensen dat níét deden, weten we immers niet?

Waarom zien mensen af van aangifte? Omdat ze er weinig heil van verwachten bijvoorbeeld. Doe eens aangifte van fietsendiefstal in Amsterdam. De kans dat je je rijwiel ooit terugkrijgt, is nihil, dus besparen de meeste inwoners zich de moeite. In de statistieken lijkt het daarom alsof er niet zo vaak fietsen worden gestolen in de hoofdstad. De bewoners weten wel beter.

Mensen kunnen ook besluiten om niet naar de politie te stappen omdat ze bang zijn voor de gevolgen van een aangifte. De politie kan je niet 24 uur per dag beschermen tegen de wraak van een boze buurman. Of de angst dat breed bekend wordt wat je is overkomen, kan mensen weerhouden. Bij zedendelicten is dat geen ongebruikelijk verschijnsel.

Daarnaast worden veel misdrijven niet meegeteld in de criminaliteitscijfers. Bijstandsfraude bijvoorbeeld, of cybercrime. Met name die laatste is in opkomst. Hoogleraar criminologie Wim Huisman constateerde al eens in het blad Delikt en Delinkwent, dat criminaliteitscijfers niet de kracht hebben om het daadwerkelijke aantal misdrijven te laten zien, simpelweg omdat een heleboel misdrijven niet worden meegeteld.

Dat wil niet zeggen dat de door het CBS geconstateerde daling helemaal onzin is. Volgens het CBS nam bijvoorbeeld het aantal woninginbraken af, en dat kan best kloppen. Particulieren beveiligen hun huizen steeds beter, en er hangen op talloze plekken bewakingscamera’s. Over het algemeen kan echter worden gesteld dat de cijfers meer iets zeggen over de manier van registreren dan over het aantal misdrijven.

De criminaliteit in Nederland is groter dan uit de officiële cijfers blijkt, zo concluderen politie en Openbaar Ministerie in een vertrouwelijk rapport. Criminelen dreigen daardoor beide overheidsinstanties op 'onoverbrugbare achterstand' te zetten.

Sinds de jaren 1950 is de misdaad in absolute zin meer dan vertienvoudigd.
1950 100.000 misdrijven per jaar.
2002 1,4 miljoen.

Ja, zo lust ik er nog wel een.

Laten we eens beginnen met de zeden zaken, die in de jaren 50 compleet doodgezwegen werden.
Er was een taboe op, dus bestond het niet. En natuurlijk niet te vergeten de dieren kwellerij.

Lichte misdrijven zonder verzekeringsaspect worden al heel lang niet meer allemaal aangegeven bij politie of justitie.

Volgens een vertrouwelijke notitie registreerde de politie in 2015 960.000 misdrijven, vooral op basis van aangiften. Uit onderzoek naar door burgers ervaren misdaad blijkt echter dat er na schatting 3,5 miljoen incidenten meer moeten zijn geweest. Dat komt vooral doordat bijvoorbeeld zaken als fietsendiefstal, lichte vormen van inbraak en diefstal niet aangegeven worden, maar dat burgers zich wel slachtoffer voelen. Van de 960.000 misdrijven is 57% terzijde geschoven.

Van de 412.000 dossiers die wel in behandeling werden genomen zijn 177.000 zaken afgerond zonder dat er een verdachte in beeld kwam. Uiteindelijk zijn er 225.000 zaken afgerond en doorgestuurd aan het OM. 37.000 zaken werden daarna direct geseponeerd, wat betekent dat slechts 18 procent van de geregistreerde criminaliteit tot vervolging leidt, aldus de notitie.

En vervolging is iets anders dan veroordeling. Volgens Zembla (19 feb 2011) blijft dat cijfers zelfs steken op ongeveer 3%. Dat is werkelijk onvoorstelbaar! Je zal maar slachtoffer zijn.

Maar het zijn evengoed misdrijven en ik vind het een schande dat het voor bepaalde zaken geen nut meer heeft om aangifte te doen.

Het is dus vooral de politie waar je lamzakken moet zoeken. Nog steeds, vrees ik.

Ik denk dat het feit dat een politieman niets meer mag, dat dat ook een oorzaak is van de huidige malaise.