| De nationaliserende functie van het Onderwijs | |
Geplaatst: Ma Feb 25, 2002 0:50 |
|
|
|
Ter opening:
Een oude bijdrage over de rol van het onderwijs in de integratie.
Onderwijs
Onderwijs is meer als leren. Onderwijzers/leraren maken van uitheemse kinderen en inheemse kinderen nieuwe burgers. In een immigratieland dient de nationaliserende en integrerende functie van het onderwijs benadrukt te worden.
Het personeel in basis- en het voorgezet onderwijs is niet opgeleid om om te gaan met een diversiteit in culturele codes, gewoontes, leergedrag. Kennis en begrip van de verschillen tussen inheemse en uitheemse culturele codes en normen ontbreken, het belang van deze verschillen wordt onderschat: men neigt uit te gaan van individuele verschillen en algemeen menselijke eigenschappen, op de cultuurverschillen inspelen wordt vanuit gelijke behandeling onaanvaardbaar geacht. Een voorbeeld: Bij vele culturen gebeurt het aanspreken van iemand eerbiedig. In de Nederlandse taal staat directheid en pragmatisme voorop, hetgeen door mensen uit die (andere, niet-nederlandse) culturen als ruw, bot en onbeleefd of zeer oneerbiedig kan worden ervaren.
Wat in de nederlandse cultuur een plaagstoot of een onschuldig plagerijtje is ("schelden doet niet zeer"), kan in andere culturen een belediging, een aantasting van de eer betekenen. Een bijkomend verschil is dat Eer in de nederlandse cultuur geen grote rol speelt, zeker geen kernwaarde is. In tegenstelling tot andere culturen waar beledigingen slechts met bloed uitgewist kunnen worden, neemt een Nederlander met een verontschuldiging genoegen, en veronderstelt terzelfdertijd dat ook voor de ander voldoende is. Wordt verontschuldigingen aanbieden in andere culturen als zeer vernederend ervaren, een Nederlander doet dat bijna achteloos ("sorry").
Deze cultuurverschillen kunnen én moeilijkheden tussen leraar en leerling, én tussen groepen leerlingen onderling veroorzaken.
In deze gevallen richt men zich op het voorkomen van (vermeend)"racisme". Terwijl het gaat om wederzijds onbegrip, een cultuurkloof.
Terzelfdertijd wordt de nederlandse cultuur en haar uitingen in het onderwijs niet expliciet belicht. De achtergronden van de nederlandse cultuur (geschiedenis, natuurlijke omstandigheden) worden niet onthuld, geen wonder, het ontbreekt de onderwijzers zelf vermoedelijk aan nationaal cultureel bewustzijn. De nederlandse cultuur blijft zo in nevelen gehuld; bekendheid, begrip, trots noch bewondering zal haar deel zijn. Inheemse noch uitheemse kinderen kunnen er zó een gezamenlijke identiteit aan ontlenen, welke integratie zou kunnen bewerkstelligen.
Naast een gedegen kennis en begrip van uitheemse culturen (nodig om een brug te slaan), zal de overdracht van nationale Nederlandse culturele codes en normen, het onderwijs over cultuuruitingen, alsmede het onderwijzen van de geschiedkundige, aardrijkskundige en levensbeschouwelijke achtergronden van de nederlandse cultuur een grotere rol moeten spelen in het onderwijs.
Slechts dan zal de nationaliserende en integrerende functie met succes vervuld kunnen worden, en kan daarmee bijgedragen worden aan het smeden van één natie uit verschillende volkeren.
Taal is antropologisch gezien de ruggegraat van een cultuur. Ook van de Nederlandse nationale cultuur. In het leren spreken, schrijven en gebruiken van taal zitten allerlei culturele codes. Gedegen taalonderwijs en een groter maar ook weer niet fuandamentalistisch taalpurisme moeten de status en de centrale plaats van de nederlandse taal versterken. Tweetalig onderwijs aan op immigrantenkinderen gericht onderwijs is in dit verband uit den boze.
[Dit weerwoord is 1 keer gewijzigd door Willem op 04 April 2002 om 23:26 uur] |
|
|
|
|
Weerwoord forum index » Onderwijs en Gezondheidszorg
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen Je mag geen reacties plaatsen Je mag je berichten niet bewerken Je mag je berichten niet verwijderen Ja mag niet stemmen in polls
|
Tijden zijn in GMT + 1 uur
Pagina 1 van 1
|
|
|
|
|