Politiek Discussie Forum: Bekijk onderwerp - Allemaal werken

De focus in onze samenleving is de afgelopen decennia veranderd. Je stelt pas iets voor als je ergens in loondienst werkt, daar haal je je status, je identiteit, je aanzien uit. Zorg voor huis en gezin is slavenarbeid en dus minderwaardig, je de poten uit je kont lopen voor een veeleisende baas is carrière en dus aanzien.

Het begon eind jaren '80, toen slogans als "een slimme meid is op de toekomst voorbereid" opgang deden. De boodschap was: vooral deelnemen aan de economie, want dat verschaft je een status. Of zekerheid. Of betekenis in je bestaan.

Zorg voor huis, gezin, omgeving, je ouders soms, was secundair. Iets dat ofwel uitbesteed kon worden, ofwel best naast de drukke baan even gedaan kon worden. En dus rende men zich rot overdag om dat allemaal te coördineren, en in plaats van in de avond in een opgeruimd huis te kunnen ontspannen, was etenstijd opeens een spitsuur waarin vooral in 5 minuten een acceptabele maaltijd op tafel getoverd moest worden, waarna men alsnog een uurtje aan de slag moest om althans totale verslonzing van het huis tegen te gaan door een oppervlakkig lapje door de badkamer te slingeren en een zwabber door de kamer te halen. Waarna men om 21.00 uur uitgeput op de bank zakte, want hè-hè, eindelijk even tijd om te ontspannen.

Huis, gezin, mantelzorg, het moet er allemaal even "bij" gedaan worden. In tegenstelling tot vroeger, toen de werkende partner in de avond gewoon in een schoon en opgeruimd huis thuis kwam, het eten stond te pruttelen op het fornuis, en na de afwas kon men om 19.00 uur gezamenlijk met een kop koffie op de bank gaan zitten, wetende dat de kamers gedaan waren, de bedden verschoond, de ramen gezeemd en de badkamer fris en netjes was.

Nou zal het mij jeuken of de man of de vrouw de thuisblijffunctie vervult, maar waar het om gaat is: die is nodig. Om het huishouden te managen, er te zijn voor de kinderen, ervoor te zorgen dat er rust en reinheid is in het huis. Tuurlijk is het heel minderwaardig om de was te doen, de keuken te soppen, de bedden te verschonen en de huiskamer een beurt te geven. Slavenarbeid!

Wat we echter vergeten is dat de luxe om 1 partner het thuisfront te laten verzorgen, een luxe is die lang en soms bloedig is verworven eind 19e/begin 20e eeuw. Tot die tijd moest het hele gezin, vrouwen en kinderen incluis, sloven in de fabrieken. Tot eindelijk de sociale wetgeving daar een einde aan maakte. Destijds zag men het belang in van een partner die werkte en een partner die thuis de zaken in het gareel hield. Destijds inderdaad vaak de vrouw als huisvrouw, maar tegenwoordig kan dat uiteraard ook een man zijn die die rol pakt. Daar gaat het niet om.

Waar het om gaat, is dat we die sociale verworvenheid nauwelijks 70 jaar nadat die gewonnen was, hebben weggegooid, en mijn stelling is dat veel relaties en gezinnen daar de wrange vruchten van plukken en mede ten grondslag ligt aan veel problemen in de gezinssfeer. De voortdurende ratrace waarin beide partners zitten met daarnaast te weinig tijd voor het thuisfront (15 minuten "quality time" met de kinderen om 19.00 uur, echt?) doet vele relaties en gezinnen de das om.

Ik pleit dus voor terug naar de rust die het schept als kinderen gewoon een thuis hebben waar altijd een ouder aanwezig is, een huis dat aan kant is als de werkende partner na een lange werkdag thuis komt. Volgens mij doet dat goed aan vele mensen.

100% mee eens Pejeka.
Zo ben ik opgegroeid.
Na school had ons moeder de thee klaar staan en ze luisterde naar onze verhalen.
Ze was een geweldige kokkin en naast het huishouden, ook een geweldige tuinierster.
Gezellig en sociaal want we mochten altijd vriendjes en vriendinnetjes mee nemen.

Vreselijk dat nu kinderen naar kinderopvang moeten want moeder zit op een kantoor.
Het is anders met bv boeren, daar werkt de vrouw voor 100% mee, maar het is thuis.
Dus de kinderen hoeven niet naar een kinderopvang, na school.
In de MKB werken vrouwen ook in het bedrijf maar ze zijn eigen baas.

Ik pleit voor een maatschappij waarin economische activiteit of bijdrage niet langer de (enige) leidende factor is voor een succesvolle samenleving, maar waarin welZIJN naast welVAART ook weer een plaats krijgt die gewaardeerd wordt. Het is toch eigenlijk te idioot voor woorden dat we kinderen vanaf hun 2e/3e jaar de hele dag ergens ophokken omdat noch vader, noch moeder beschikbaar is voor de zorgtaken. We doen heel moeilijk over kalfjes die (te) jong bij de moederkoe worden weggehaald, maar eigenlijk doen wij mensen hetzelfde met ónze kinderen.

WelZIJN betekent ook dat je van één salaris gewoon een gezin moet kunnen onderhouden, zonder wakker te hoeven liggen van toeslagen of het aanvragen daarvan, gewoon, omdat je salaris voldoende is en behoort te zijn. En dat geldt voor steeds minder beroepen, dat ze zonder toeslagen rond kunnen komen. Dat heeft niks met keuze te maken, maar met bittere noodzaak om naast je zelf verdiende geld, ook nog je hand op te moeten houden bij de samenleving.

De vraag is: is welvaart écht welvaart als dat betekent dat je tot je 70e moet sloven en slaven in een onderbetaalde baan, geen woning kunt vinden, je salaris niet toereikend is voor je maandelijkse lasten en je pensioen aan alle kanten dusdanig onder druk staat, dat je nog maar moet afwachten wat er voor je over is na 50 jaar inleggen en je bang moet zijn of er op je oude dag nog wel voor je gezorgd gaat worden, omdat de ene na de andere voorziening sneuvelt in de zoveelste bezuinigingsronde.

Zeg het maar.

Ik denk dat enkele mensen op dit forum veel te veel last hebben van nostalgie. Vroegaaaah was alles beter.

Maar dat is helemaal niet zo. Vroeger was alles helemaal niet beter.

Ik sluit me voor de verandering bij Royy aan. Als je van één inkomen wilt leven, een niet-werkende partner en twee kinderen wilt onderhouden, dan kan dat maar is dat zeker geen vetpot. En om dan bij de overheid aan te kloppen voor allerlei toeslagen, dan zeg ik ook even NEE. Dus geen kinderbijslag, geen huurtoeslag, geen zorgtoeslag, etc. omdat je een partner hebt die niet wilt werken.

Ook zorgen tweeverdieners al jaren voor een overschot van overjarige automobielen .
Aanvankelijk wilde de uitverkoren dubbel graaiende bovenlaag deze laten slopen t.a.v. milieu schone toekomst van slimmere expad kindjes …
Nooit konden minima nog goedkoper rijden, zo worden er zijn ook apps ontwikkeld voor Oekraïense arbeidsmigranten die ook in oud ijzer willen rijden .
Afgeragde barrels rijden is financieel gezonder, minder milieubelastend, etc. dus vooral meer doen met minder poen.

Update .
Tweeverdieners zorgen voor grote aantallen overjarige automobielen .
Aanvankelijk wilde een uitverkoren bovenlaag deze voertuigen laten slopen in het kader van schoon milieu voor toekomst van hun slimmere expad kindjes …
Nooit waren minima in staat zo goedkop te kunnen rijden, er worden ook apps ontwikkeld voor Oekraïense arbeidsmigranten die ook in overjarig oud ijzer willen rijden .
Afgeragde barrels rijden is financieel gezonder, minder milieubelastend, etc. dus vooral met minder poen meer doen.

Waar rijden die minima eigenlijk naar toe?

Binnen de app kleding kopen / verkopen, inclusief zelf halen/ brengen zijn afgedankte roestbarels voor nodig .

Bestemming was niet het onderwerp, maar de voetafdruk waar tweeverdieners meest debet aan zijn, in vorm van o.a. gedumpte autos , die met het aantal binnengehaalde vluchtelingen (de vraag het aanbod ) tot tophoogte laat stijgen - op elk gebied .
Kijk o.a. maar eens op marktplaats waar oude barrels tussen de 500 - 1000 € vraagprijs door grenzeloze hebzucht vaak met 2000 € wordt overboden - door Oekraïense en talrijke onuitspreekbare buitenlandse namen .
Deze oude autos ( die normaal gesproken zou worden gesloopt ) gaan allen weer rijden om deze polder verder te verklooien .
Prijsopdrijvingen veroorzaakt door wat het bedrijfsleven binnen laat halen, geldt ook voor huishoud producten zoals ,bestek, afgedankte computers, meubels, bedden, kinderspul - in het bijzonder dubbel baby duwbakken - het gezegde "veel burgers maken elke koning groot" + 60 % per/werkende !

Oh, dat we een dump-maatschappij hebben daar ben ik het helemaal mee eens.