| Wat te doen aan de armoedeval? | |
Geplaatst: Za Feb 16, 2002 18:58 |
|
|
|
De hardnekkigheid van de armoedeval
Paars II kondigde twee jaar geleden een aanval op de armoedeval aan. Maar dat is nog weinig succesvol gebleken: ,,De aanpak van de armoedeval heeft alleen maar geleid tot een toename van de armoedeval.''
Door onze redacteuren Egbert Kalseen Herman Staal
DEN HAAG, 31 DEC. Betrokken ambtenaren van zijn departement schrokken wel even. Toenmalig PvdAminister Klaas de Vries van Sociale Zaken bracht het februari 2000 dan ook met een voor hem ongekende bravoure: de armoedeval zou nou echt eens worden opgelost. In het televisieprogramma Buitenhof zei De Vries dat dat ,,vele miljarden'' zou kosten. ,,Maar voor een goed plan moest je wat over hebben'', voegde hij eraan toe. Want werk voor mensen die bijstand krijgen, moest meer dan lonend worden. Op de krappe arbeidsmarkt waren ze hard nodig.
Sindsdien staat de armoedeval op de politieke agenda. De armoedeval ontstaat als iemand met een uitkering een baan accepteert. Hij raakt dan vaak inkomensondersteunende maatregelen als huursubsidie, kwijtschelding van lokale lasten of bijzondere bijstand kwijt. Resultaat: nauwelijks meer geld in de portemonnee dan in de uitkeringssituatie. Sterker: niet zelden gaat de nieuwe werkende erop achteruit.
Bijna twee jaar na de opmerkingen van De Vries is het armoedevalprobleem verre van opgelost. Het lukt politiek niet om inkomensafhankelijke regelingen af te schaffen, omdat je daarmee de onderkant van de samenleving te hard treft. En het invoeren van gunstige fiscale regelingen lukt maar ten dele. Vooral het parlement zat het kabinet de afgelopen maanden dwars.
Zo is een van de voornaamste veranderingen in het belastingregime dat per 1 januari van kracht wordt, opnieuw een maatregel die de armoedeval probeert aan te pakken: de toetrederskorting. Een ideetje van Sociale Zaken en in Den Haag ook wel de 'huisvrouwenkorting' genoemd. Het oorspronkelijke voorstel van minister Vermeend betrof een korting van in totaal 6.000 gulden voor mensen die vanuit een uitkering (bijstand, WAO, WAZ of Wajong) of na een periode van helemaal geen inkomen een baan accepteren. Een prima stimulans voor met name thuiszittende vrouwen die bijvoorbeeld na een periode van zorg voor kinderen weer aan het werk willen, zo redeneerde het kabinet. Maar het parlement knabbelde 1.000 gulden van de regeling af en beperkte de regeling tot mensen die vanuit een uitkeringssituatie komen. Weg huisvrouwenlokkertje. De Kamer had andere wensen: beter betaalbare kinderopvang en goede scholing bijvoorbeeld.
Een ander voorstel van het ministerie van Financiën om de arbeidskorting (een belastingkorting voor werkenden) per 1 januari dit jaar te verhogen met 50 gulden werd in het voorjaar ook nog met enthousiasme door de Kamer onthaald. De arbeidskorting is een van de instrumenten die bij de grote stelselherziening begin dit jaar is ingevoerd. Volgend jaar bedraagt de arbeidskorting voor werkenden tot 57 jaar 949 euro (2.091 gulden). De korting moet de stap van uitkering naar werk aantrekkelijker maken en de bedoeling is dat hij jaarlijks wordt verhoogd.
Maar bij de behandeling van de Miljoenennota 2002 jongstleden oktober bleek een meerderheid van de Kamer de verleiding niet te kunnen weerstaan. Ten koste van de verhoging van de arbeidskorting zetten VVD, PvdA en CDA het geld in voor gezinnen met kinderen, automobilisten en ouderen. Mooie doelen allemaal, maar niet armoedeval-verkleinend. Maar met de verkiezingen in mei voor de deur zijn de belangen van specifieke groepen electoraal natuurlijk veel interessanter dan de voor iedere werkende geldende arbeidskorting. Zo lijkt de vrees van de ambtenaren van Sociale Zaken bewaarheid te worden. De armoedeval is hardnekkiger dan Klaas de Vries had gedacht.
Over de cijfers is veel verwarring. Volgens Sociale Zaken is de armoedeval wel degelijk kleiner geworden. Uit een recente berekening van het ministerie bleek nog eens dat een alleenstaande bijstandsgerechtigde die een baan aanvaardt op het niveau van het minimumloon, er in 2002 nog altijd circa 20 euro per jaar op achteruit gaat. In 2000 was het probleem wel groter; toen ging dezelfde persoon er bijna 600 per jaar op achteruit.
D66'er Bert Bakker haalde onlangs in het parlement een veel minder gustig voorbeeld aan. Daaruit zou blijken dat iemand die in 1995 een Melkertbaan aanvaarde, er in 2002 5 procent op achteruit is gegaan. Deze persoon kreeg weliswaar in de loop der jaren meer salaris, maar hij verloor aanspraken op de bijzondere regelingen. VVD'er Kamp zei zelfs: ,,De aanpak van de armoedeval heeft alleen maar geleid tot een toename van de armoedeval.'' Beide coalitiepartijen, evenals het CDA, vinden dat de aanpak is mislukt. Alleen Saskia Noorman-Den Uyl (PvdA) zei dat haar partijgenoot Vermeend ,,goede stappen'' heeft gezet.
Het wil kortom niet echt lukken met de grootscheepse aanpak van de armoedeval die De Vries twee jaar terug aankondigde. Is de aanpak van de armoedeval daarmee van de agenda verdwenen of althans flink gekelderd op het prioriteitenlijstje van politici? Op korte termijn wel. Immers, tot aan de verkiezingen zal geen partij een generieke korting laten prevaleren boven de electoraal interessantere doelgroepen-benadering. Ná de verkiezingen komt de armoedeval weer terug, dat staat vast. Al was het maar omdat nagenoeg alle partijen in hun verkiezingsprogramma's benadrukken dat de armoedeval een groot probleem is dat bestreden moet worden. Maar de meest waarschijnlijke coalitiepartners voor een volgend kabinet, VVD en PvdA, zijn nog ver van elkaar verwijderd. De VVD wil de uitkeringen verlagen en de gemeentelijke onroerendzaak belasting (OZB) afschaffen. De OZB is een grote veroorzaker van de armoedeval, omdat minima dit krijgen kwijtgescholden. De PvdA zet echter in op een generieke verhoging van de arbeidskorting. Maar PvdA'er Noorman-Den Uyl was tijdens een Kamerdebat opeens ook even heel openhartig. ,,Laat ik u even uit de droom helpen'', zei ze tegen haar collega's. ,,Het is niet mogelijk en niet wenselijk om de armoedeval definitief op te lossen.''
NRC 31 december 2001 http://www.nrc.nl/geld/1009785768912.html
Derde Weg |
|
|
|
|
| Wat te doen aan de armoedeval? | |
Geplaatst: Zo Feb 17, 2002 15:09 |
|
|
|
Zorgen over armoedeval
Bert bakker
Reacties: b.bakker@tk.parlement.nl
Het akkoord van PvdA, VVD en CDA om gezinnen en automobilisten een belastingverlaging te geven oogste forse kritiek van D66. Volgens woordvoerder Bert Bakker wordt de aanpak van de armoedeval erdoor uitgesteld. 'Heb je een Melkertbaan, en je trekt Duivesteijn en Noorman eraf, dan ben je nog steeds arm', aldus Bakker.
Tijdens de algemene financiële beschouwingen onlangs in de Kamer, uitte financieel woordvoerder Bert Bakker kritiek op PvdA, VVD en CDA. De drie partijen sloten een akkoord om minder geld uit te trekken voor de aanpak van de zogenaamde armoedeval om een extra belastingverlaging aan gezinnen en automobilisten te kunnen geven. Daarvoor is bovendien nog extra geld nodig, dat ten koste gaat van aflossing van de staatsschuld.
Bakker vindt het onjuist dat de bestrijding van de armoedeval, die hij als een van de grote problemen van de komende jaren ziet, daardoor wordt uitgesteld. De armoedeval is het fenomeen dat uitkeringsgerechtigden erop achteruitgaan als zij een baan aannemen doordat zij steungelden als huursubsidie en bijzondere bijstand kwijtraken. Dat ontmoedigt hen te gaan werken.
Bakker schetste de armoedeval met het voorbeeld van iemand die in 1995 een Melkertbaan heeft aangenomen. Hoewel hij nu 130 procent van het minimumloon verdient, bedraagt zijn besteedbaar inkomen door de weggevallen subsidies dit jaar 7% en volgend jaar 2% minder dan zijn uitkering in 1995: "Dus als je een Melkertbaan hebt, en je trekt Duivesteijn en Noorman eraf, dan ben je nog steeds arm. Dat is buitengewoon teleurstellend", aldus Bakker.
Bron: http://www.d66.nl
Oktober 2001
Derde Weg
[Dit weerwoord is 1 keer gewijzigd door Kees Versteeg op 17 Februari 2002 om 15:11 uur] |
|
|
|
|
| Wat te doen aan de armoedeval? | |
Geplaatst: Zo Feb 17, 2002 17:00 |
|
|
|
1 feb 2002 Parool:
Eenderde Amsterdamse jeugd arm
MARCEL WIEGMAN
AMSTERDAM - Eenderde van de Amsterdamse kinderen onder de achttien groeit op in armoede. In totaal leeft ruim eenvijfde van de huishoudens in de hoofdstad op of rond het sociaal minimum, waarvan driekwart drie jaar of langer. Landelijk zit tien procent op het minimum, waarvan eenderde langdurig.
Dat blijkt uit cijfers van de Amsterdamse sociale dienst. Vooral in Zuidoost (27,8 procent) en Bos en Lommer (27,7) is het aantal huishoudens met een inkomen rond het minimum groot. Westerpark (25,9), Zeeburg (24,6), Geuzenveld/Slotermeer (24,3), De Baarsjes (23,3) en Oost/Watergraafsmeer (22,2) volgen. De minste armoede is te vinden in Zuideramstel (13) , de Binnenstad (14,1) en Oud-Zuid (15,7).
Onder de minima bevinden zich veel Turken, Marokkanen en Surinamers. Van hen leeft tegen de dertig procent langdurig op het minimum.
Projectleider armoedebestrijding Kees Hulsman, oud-gemeenteraadslid voor GroenLinks, is ervan geschrokken dat de armoede in Amsterdam vooral kinderen treft. Uit de onlangs verschenen Armoedemonitor 2001 blijkt dat hun resultaten op school er ernstig door worden beïnvloed, ook als wordt gecorrigeerd voor opleidingsniveau van de ouders.
Hulsman pleit ervoor hoog in te blijven zetten op het huidige armoedebeleid van de gemeente. Hij zou ook graag willen dat een nieuw college van b. en w. meer voor de kinderen uit arme gezinnen doet, bijvoorbeeld via een extra gemeentelijke kinderbijslag.
Wethouder Jaap van der Aa van Sociale Zaken voelt daar echter niets voor. Hij vindt het armoedebeleid 'alles bij elkaar genomen, eigenlijk lapwerk'. Van der Aa wil juist af van de speciale voorzieningen. ''Ik zou liever de Algemene Bijstandswet zodanig aanpassen dat armoedebeleid niet meer nodig is,'' zei hij vanmiddag op een conferentie over het project Om arm Amsterdam.
Onder oud-wethouder Frank Köhler van GroenLinks is de afgelopen vier jaar flink geïnvesteerd in armoedebeleid. Zo is er een plus-voorziening gekomen, volgens welke mensen in de bijstand eens in de drie jaar een extraatje krijgen van 450 tot 675 euro. Ook zijn er bureaus voor schuldhulpverlening gekomen.
''Er ligt een mooi pakket voorzieningen,'' zei Van der Aa vanmiddag. Maar de beste manier om armoede te bestrijden vindt hij nog altijd werk. De toegang tot de bijstand moet veel strenger, vindt de wethouder. ''Mensen die kunnen, moeten gewoon aan het werk.''
Voor mensen die dat echt niet kunnen, zou de Bijstandswet volgens Van der Aa juist ruimer en makkelijker moeten worden, zodat zij niet voor ieder wissewasje een beroep hoeven te doen op speciale voorzieningen. Die voorzieningen hebben ook het negatieve effect dat mensen ze weer kwijtraken als ze aan het werk gaan en daardoor blijven zitten met nog minder inkomen.
Van der Aa: ''Tegen deze achtergrond zie ik het armoedebeleid het liefste verdwijnen. Maar zolang de Bijstandswet nog is zoals die is, werk ik met lapmiddelen en verzin ik ook nieuwe.'' http://www.parool.nl/1012542670540.html
Derde Weg |
|
|
|
|
| Wat te doen aan de armoedeval? | |
Geplaatst: Ma Feb 18, 2002 16:10 |
|
|
|
Okay, dit gaat niet over de armoedeval - echter wel over armoedebestrijding
De formulierenbrigade komt bij u thuis
Het zijn vaak al niet de hoogst opgeleide burgers die een uitkering aanvragen. En dan worden ze ook nog eens bedolven onder de formulieren. De sociale dienst helpt.
Door Gretha Pama
ROTTERDAM, 18 FEBR. Het kan moeilijk zijn aan werk te komen. Maar het kan ook heel moeilijk zijn aan een uitkering te komen. Stel, iemand zit in de bijstand en krijgt een heronderzoek. Dan ontvangt hij een aantal vragen thuis die hij moet beantwoorden. Bijvoorbeeld of hij 'bij de belastingdienst in de afgelopen periode een voorlopige teruggaaf algemene heffingskortingen toegekend heeft gekregen'. Mocht hij de vraag begrijpen en met 'ja' beantwoorden, dan wil de sociale dienst weten om welke heffingskorting het precies ging: de alleenstaande-ouderkorting, de aanvullende alleenstaande-ouderkorting, de combinatiekorting of de algemene heffingskorting minstverdienende partner.
In Rotterdam is nu de 'formulierenbrigade' op pad: veertien medewerkers van de sociale dienst die mensen helpen de tientallen formulieren van de dienst in te vullen. Aanvragen voor huursubsidie, kwijtschelding van gemeentelijke heffingen, studiefinanciering, schuldhulpverlening, een bijzondere uitkering, een rechtmatigheidsformulier, een aanvraagformulier voor bijstand en nog veel meer. Soms beslaat een formulier een pagina, meestal meer. Eenvoudig is het nooit.
Natuurlijk is de afgelopen jaren bekeken of het ook anders kan. Dat heeft niet geresulteerd in minder formulieren. Wel is geprobeerd ze ,,taalkundig simpeler te maken'', aldus een woordvoerder van de sociale dienst. Ook heeft de dienst een nieuwe huisstijl gekregen, die de overzichtelijkheid bevordert. Maar, zegt de woordvoerder, ,,er blijven nu eenmaal veel wettelijke termen over''. En dan ,,moet u bedenken dat veel van onze cliënten laag zijn opgeleid of de taal niet spreken''. Ook zijn ze ,,meestal niet ambtelijk ingesteld''. Zeker is dat niet iedereen wordt bereikt, ook al geeft de stad per jaar bijna vijftig miljoen euro uit aan armoedebestrijding.
Het idee voor de brigade ontstond enkele jaren geleden, maar had zelf ook enige voeten in de aarde. Zo bleek het moeilijk brigadiers te vinden. Dit kwam door de vele regelingen die de brigadiers zouden moeten beheersen, verklaarde indertijd de directeur van de sociale dienst. ,,Dat betekent iets voor het niveau dat de kandidaten in huis moeten hebben.''
En dan was er nog de software waarmee de laptops voor de brigadiers zouden worden uitgerust: een pakket dat al jaren ,,tot tevredenheid'' werd gebruikt in Hengelo. Om het Rotterdamse Algemene Bijstandswet-beleid ,,in dit programma in te bouwen'' had de leverancier ,,vier maanden nodig''.
Maar nu is het zo ver. Sinds een paar dagen houden de brigadiers spreekuur op een aantal vaste locaties, leggen ze contact met ,,mogelijke vindplaatsen'' (buurthuizen, bewonersorganisaties) en gaan ze op huisbezoek.
Over een tijdje, zegt de sociale dienst, ,,wordt geëvalueerd en bezien bij de geholpen burgers of er, en zo ja welke, toegevoegde waarde is gerealiseerd en of het project toe is aan stabilisatie, wijziging of uitbreiding.''
Bron: NRC 18 februari 2002
Derde Weg |
|
|
|
|
| Wat te doen aan de armoedeval? | |
Geplaatst: Wo Feb 20, 2002 20:41 |
|
|
|
Hoofdcommentaar Rotterdams Dagblad n.a.v. voorstel SER-commissie om Melkertbanen af te schaffen - woensdag 20 februari 2002
Melketiers
Heeft de 'Melketier' zijn langste tijd gehad? Daar ziet het op het eerste gezicht wel naar uit nu een commissie in de Sociaal-Economische Raad met een advies komt om het gesubsidieerde werk in de vorm van onder meer de zogenoemde I/D-banen, de vroegere 'Melkertbanen', maar af te schaffen. Volgens de werkgroep van werkgevers én vakbonden is dat systeem niet meer van deze tijd en belemmert het bovendien de doorstroming van mensen naar 'gewone' banen.
Botweg afschaffen van de methode, genoemd naar de toenmalige minister van Sociale Zaken en nu lijsttrekker van de PvdA, zal verstrekkende gevolgen hebben. Zo'n 80.000 (voormalig) langdurig werklozen hebben een gesubsidieerde baan. Het gaat om functies als conciërge, stadswacht of conducteur. Moeten al die mensen terug naar de geraniums omdat ze deel uitmaken van een systeem dat door de situatie op de arbeidsmarkt achterhaald zou zijn?
Het spreekt vanzelf dat de voorstanders van afschaffing dát niet willen. Het gaat de vakbondsvertegenwoordigers in de SER er om dat alle betrokken werknemers uiteindelijk naar een gewone, normaal betaalde baan doorstromen. Dat gebeurt volgens hen alleen als de huidige methodiek niet meer bestaat. Die maakt het immers erg verleidelijk om zoveel mogelijk nuttig werk door Melketiers te laten opknappen, om de doodeenvoudige reden dat die dankzij de subsidie goedkoper zijn. Dat verklaart het verzet van de gemeenten tegen het SER-advies: dat zijn in veel gevallen de werkgevers die met de Melketiers voor een dubbeltje op de eerste rang zitten.
Een (overigens hernieuwde) discussie over gesubsidieerd werk is daarom beslist geen schande. Het kan geen kwaad dit soort systemen regelmatig tegen het licht te houden om te beoordelen of ze nog wel voldoen aan de oorspronkelijke doelstellingen. Maar deze discussie komt nu wel op een ongelukkig moment: net nu het Centraal Planbureau met sombere boodschappen komt over bijvoorbeeld de werkloosheid die na jaren van daling in 2003 weer met zo'n 50.000 personen zal stijgen. Gevreesd moet worden dat die ontwikkeling het de Melketiers of banenpoolers nog moeilijker zal maken door te stromen naar een reguliere, ongesubsidieerde job.
Ook een systeem dat niet geheel ideaal is, kan niet zomaar worden geschrapt zonder dat er iets nieuws voor is bedacht. De afgelopen jaren hebben geleerd dat het gesubsidieerde werk ook in tijden van economische voorspoed een nuttig instrument is. Delen van de zorg- en het welzijnssector zijn er afhankelijk van geworden. Die branches kunnen alles gebruiken, behalve aanslagen op budgetten en personeel. Wie zomaar een streep zet door alle gesubsidieerde banen in Nederland, krijgt daarvan snel heel veel spijt.
Bron: Rotterdams Dagblad
Derde Weg
[Dit weerwoord is 1 keer gewijzigd door Kees Versteeg op 20 Februari 2002 om 20:43 uur] |
|
|
|
|
| Wat te doen aan de armoedeval? | |
Geplaatst: Vr Feb 22, 2002 17:37 |
|
|
|
RWI: Gesubsidieerde arbeid handhaven
DEN HAAG (ANP) - Het nieuwe adviesorgaan van het ministerie van Sociale Zaken, de Raad van Werk en Inkomen, vindt dat gesubsidieerde arbeid moet blijven bestaan. Maar er moet wel het een en ander aan veranderen, zo maakte de raad vrijdag officieel bekend.
Het belangrijkste is volgens het adviesorgaan (waarin werkgevers, werknemers en de gemeenten zitten) dat mensen die langer dan een halfjaar werkloos zijn geweest in een normale werkomgeving terechtkomen. Werkgevers die hen in dienst nemen, kunnen daarvoor een tijdelijke loonsubsidie krijgen. Nu geldt die regeling pas als iemand meer dan een jaar thuis heeft gezeten.
De gesubsidieerde banen in de collectieve sector, zoals stadswachten, zijn in de plannen van de RWI alleen nog maar weggelegd voor mensen die langer dan twee jaar geen betaald werk hebben gehad. Op dit moment is dat nog één jaar. De sociale werkvoorziening, waar wel in een beschermde omgeving wordt gewerkt, blijft bestaan voor mensen die langer dan drie jaar werkloos zijn geweest of ouder dan vijftig jaar zijn.
Nu is het voor mensen met een 'Melkert-baan', genoemd naar oud-minister Melkert van SZW die de gesubsidieerde arbeid invoerde, vaak moeilijk om door te stromen naar een gewone baan. De RWI vindt dat de aandacht daarom moet verschuiven naar een tijdelijke inzet van de gesubsidieerde krachten. Voor langdurig werklozen moet een aparte voorziening, zoals de sociale werkplaats, blijven bestaan.
Bron: ANP
Derde Weg |
|
|
|
|
Weerwoord forum index » Economie
Je mag geen nieuwe onderwerpen plaatsen Je mag geen reacties plaatsen Je mag je berichten niet bewerken Je mag je berichten niet verwijderen Ja mag niet stemmen in polls
|
Tijden zijn in GMT + 1 uur
Pagina 1 van 1
|
|
|
|
|